United States cultural diplomacy in Iran explained

The United States Cultural Diplomacy in Iran refers to the use of soft power of cultural diplomacy by the US government towards Iran in order to achieve its own interests.

History

Iran and the United States began political relations in 1856, but due to the isolation of US foreign policy and the lack of clarity on Iran's strategic interests, the level of relations did not upgrade to the embassy level until 1944. During World War II, the United States deployed more than 30,000 troops in Iran from December 1942 to early 1944. This massive presence marked the beginning of the discovery of the true importance of Iran. One of the most important aspects of attention to Iran was economic issues, especially oil. That is, the Americans, while protecting their oil interests in the Saudi Arabia, also looked to Iran's oil resources. From 1920, the Americans began their quest for oil concessions in northern parts of Iran.[1] It was in the second half of the 1940s that the United States actively competed with British and Soviet companies and governments on Iranian oil.[2] The first signs of the Cold War emerged during the aftermath of World War II, particularly the US-Soviet conflict over oil in northern Iran and the so-called US ultimatum for the Soviet withdrawal from Iran.[3] To secure its interests from Iran, the United States paid ransom to the Shah of Iran (Mohammad Reza Pahlavi) and continued to interfere in Iran's internal affairs to the point that it led to the active participation of the United States in the 1953 Iranian coup d'état.[4]

From 1953 onwards, US-Iranian relations entered a new phase; The US Embassy in Iran gradually became the largest US diplomatic mission in the Middle East.[5] In a way, the CIA called Washington's interest in the US embassy in Tehran exceptional.[6] On the one hand, the Shah of Iran insisted on Iran becoming a regional superpower using advanced equipment based on US military training,[7] and on the other hand, the United States sought to keep oil prices low because of the need for Iranian oil and tried to moderate its profits by restoring oil payments by selling military weapons to Iran.[8] [9]

By the late 1960s, the Shah of Iran's blackmail had reached its peak, and the US government was at a standstill in its relations with the Shah.[10] [11] In 1961, with the coming to power of John F. Kennedy as President of the United States, the Shah of Iran was again supported.[12] As a result, the Shah's pressure on the Iranian people increased and political suffocation ensued in Iran. Many US officials protested the US government's support for the Shah of Iran, calling it a violation of democracy.[13] [14] The US government's dual behavior with democratic scheme but utilitarian policies toward Iran eventually led to the massacre of the Iranian people in the 1963 demonstrations, which was the result of US cultural diplomacy in Iran.[15] While the United States was greedy for Iran's oil resources, as the pressure on the Iranian people increased, a revolution was expected to take place in Iran, as in Cuba.[16] In 1967, opposition from US Democratic senators to the authoritarian actions of the Shah of Iran reached its peak.[17] However, the United States government continued to defend the tyrannical government of the Shah of Iran because it better and more supported their interests than a constitutional government.[18]

Despite all US support for Mohammad Reza Shah and even the introduction of reforms known as the White Revolution in Iran, the Iranian people did not remain under the burden of this exploitation. After Ruhollah Khomeini came to political prominence in 1963, the struggle of the Iranian people continued until the 1979 revolution, when the Iran's government system was transformed into the Islamic Republic.[19] Since then, Iran's relations with the United States have been severely strained and the exploitation of Iran by the United States and other colonial powers has stopped.[20]

After the 1979 revolution and the cut off US access to Iran's oil resources, the US government has always spread a kind of cognitive parasite towards Islamic Republic of Iran in the world.[21] Today, the most important ranking criterion of countries and world powers is the extent of influence and diversity of media activities of these countries.[22] In this regard, the United States, with its media power, has always pursued a kind of cultural diplomacy towards Iran, in which it creates a bad mentality among the people about the Iranian government, because the Iranian government has always been opposed to the colonial temperament of the US government in Iran and the Middle East.[23]

Aspects of US Cultural Diplomacy

The soft power created by the United States through the media and cultural diplomacy has played an important role in creating the demands of the people who want democracy, human rights, and economic and social justice. But at the same time, the rise of popular uprisings in the Muslim and Arab worlds has challenged the United States actions.[24] Useful aspects of the United States cultural diplomacy include:[25]

The United States cultural diplomacy leads to the formation of discourses, discourse practices, social processes, and knowledge systems through which meanings are generated, recorded, analyzed, and social relations, social identities, subjects, and their capacities become important through it.[26] In the discourses of US cultural diplomacy, different societies share their latent views as a system of shared beliefs and knowledge. US cultural diplomacy is promoted by individuals and social actors, in obedience to the meanings, concepts, values, and norms perpetuated in these discourses and systems of meaning.[27] Therefore, the United States cultural diplomacy covers the following actions:[28]

But cultural diplomacy in the form of soft power (unlike war, which is hard power) is being used by the US government as a major project against opponents of its colonialism. Therefore, among the unhelpful aspects of the United States cultural diplomacy are:[30] [31]

The goals of US cultural diplomacy in Iran

The goals of the United States cultural diplomacy in Iran can be considered as a set influenced by the national identity and national interests of this country. In the introduction to the 1964 report, the cultural exchange program was cited as a foreign policy tool, citing the psychological goals of US policy in Iran: US foreign policy and its psychological goals in Iran will be implemented through the cultural exchange program. To achieve these goals, the US Embassy in Iran must show that Iran, with US assistance, is taking rapid steps toward modernization.[32] [33]

In the 1962 performance report of the Iran-US Commission on Cultural and Educational Exchanges, these goals were explicitly stated, explicitly referring to the "role of cultural programs in advancing US policy goals." These goals were as follows:[34] [35]

In addition, in the following years, with the continuation of the goal-setting process in the document related to the 1964 program for cultural and educational exchange with Iran, goals have been mentioned much more explicitly and with the ability to measure and move:[36] [37]

By carefully reviewing the existing set of documents, in addition to the above-mentioned goals, other aspects of the United States cultural diplomacy in Iran that have been explicitly or implicitly considered can be extracted and the following list can be named as its practical goals:[38]

US Cultural Diplomacy towards the Islamic Republic of Iran

During the reign of Mohammad Reza Shah on Iran, the US government used cultural diplomacy to secure its oil interests, although it also had benefits for the development of Iranian society. But these benefits were insignificant compared to the price paid by Iranian society.[39] Therefore, the Iranian society left this kind of relationship with the United States forever and demanded its isolation and independence (not easily, but with blood and gore[40] [41] [42] [43]): So the Iranian Revolution of 1979 happened. Since the change of government in Iran to the Islamic Republic in 1979, the United States has been recognized as the country's number one cultural enemy.[44]

With the outbreak of the Islamic Revolution of 1979 in Iran, the Iranian people, led by Ruhollah Khomeini, found new hope and called for the development of their country.[45] The Iranian people, who were mostly poor at the time, wanted to improve their lives and the future by controlling their national resources (especially oil).[46] But the US government never left Iranian society free. Early in the formation of the Islamic Republic of Iran, despite US support for Iranian insurgent groups and even US provocation of Iraq to fight Iran,[47] Iranian society still maintained its purpose and hope and pursued the country's development with empathy. Cultural and political conflicts between the governments of Iran and the United States have diminished this will and empathy. On the other hand, by imposing sanctions on Iran, the United States made the economic situation in Iran difficult.[48] Today, after more than four decades of the Islamic Republic of Iran, what is left of the United States cultural diplomacy in Iran is like a kind of cultural aggression. The US government, by supporting Iranian separatist groups and their mass media, has opened a trail of discontent and protest to Iranian public opinion.[49] [50] [51] [52] [53]

US cultural diplomacy in the form of US soft power towards the Islamic Republic of Iran includes:[54]

See also

External links

Notes and References

  1. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۰.
  2. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۰-۱۱.
  3. Book: جیمز , بیل . شیر و عقاب: روابط بدفرجام ایران و آمریکا . تهران . نشر فاخته . ترجمه فروزنده‌ برلیان‌، سال ۱۳۷۱ . fa . ۴۲ .
  4. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۱.
  5. Book: دانشجويان مسلمان پيرو خط امام . اسناد‌ لانه جاسوسی . تهران . سال ۱۳۶۰ . fa . ۸ . ۱۴۷ .
  6. Book: دانشجويان مسلمان پيرو خط امام . اسناد‌ لانه جاسوسی . تهران . سال ۱۳۶۰ . fa . ۸ . ۱۷۰ .
  7. Book: دانشجويان مسلمان پيرو خط امام . اسناد‌ لانه جاسوسی . تهران . سال ۱۳۶۰ . fa . ۸ . ۱-۲۵ و ۳۶-۴۲ .
  8. Book: دانشجويان مسلمان پيرو خط امام . اسناد‌ لانه جاسوسی . تهران . سال ۱۳۶۰ . fa . ۸ . ۸۲-۸۴ و ۱۱۱-۱۱۵ .
  9. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۱.
  10. Book: 1993 . Foreign Relation Of The united States 1958-1960 Iran . Washington . United States Government Printing Office . Volume XII, Documents 260-305 . en .
  11. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۱-۱۲.
  12. Book: جیمز , بیل . شیر و عقاب: روابط بدفرجام ایران و آمریکا . تهران . نشر فاخته . ترجمه فروزنده‌ برلیان‌، سال ۱۳۷۱ . fa . ۱۸۹ .
  13. Book: جیمز , بیل . شیر و عقاب: روابط بدفرجام ایران و آمریکا . تهران . نشر فاخته . ترجمه فروزنده‌ برلیان‌، سال ۱۳۷۱ . fa . ۱۸۱ .
  14. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۲.
  15. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۳.
  16. Book: جیمز , بیل . شیر و عقاب: روابط بدفرجام ایران و آمریکا . تهران . نشر فاخته . ترجمه فروزنده‌ برلیان‌، سال ۱۳۷۱ . fa . ۱۹۰-۱۹۲ .
  17. Book: 1999 . Foreign Relations of the United States, 1964–1968, Iran . Washington . United States Government Printing Office . Volume XXII, Documents 1-325 . en .
  18. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۲-۱۳.
  19. داباشی. حمید. شکل گیری نهضت امام خمینی (س). fa. حضور. سال ۱۳۷۷، شماره ۲۴، مترجم: سید رضا میر موسایی.
  20. علیزاده. علی اکبر . ریشه های منازعه بین ایران و آمریکا. fa. انسان پژوهی دینی. دوره ۶، شماره ۲۱ - شماره پیاپی ۲۱، شماره ۲۱ و ۲۲ در یک جلد، اسفند ۱۳۸۸. ۹۱-۱۰۴.
  21. امين فرد. احمد. راهبردهای ارتقای ديپلماسی رسانه ای در زمينه توسعه فرهنگی ايران برای دوران پسابرجام. fa. فصلنامه انجمن ايرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. سال چهاردهم، بهار ۱۳۹۷، دوره ۱۴، شماره ۵۰، از صفحه ۱۳۹ تا صفحه ۱۶۸. . ۱۳۹-۱۴۰.
  22. امين فرد. احمد. راهبردهای ارتقای ديپلماسی رسانه ای در زمينه توسعه فرهنگی ايران برای دوران پسابرجام. fa. فصلنامه انجمن ايرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. سال چهاردهم، بهار ۱۳۹۷، دوره ۱۴، شماره ۵۰، از صفحه ۱۳۹ تا صفحه ۱۶۸. . ۱۴۰.
  23. امين فرد. احمد. راهبردهای ارتقای ديپلماسی رسانه ای در زمينه توسعه فرهنگی ايران برای دوران پسابرجام. fa. فصلنامه انجمن ايرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. سال چهاردهم، بهار ۱۳۹۷، دوره ۱۴، شماره ۵۰، از صفحه ۱۳۹ تا صفحه ۱۶۸. . ۱۴۸-۱۴۹ و ۱۵۶.
  24. عطایی. فرهاد. قادری کنگاوری. روح‌اله. ابراهیمی. نبی‌اله. دیپلماسی عمومی و قدرت نرم؛ ایران و آمریکا در عراق جدید. fa. فصلنامه سیاست. دوره ۴۱، شماره ۳ - شماره پیاپی ۳، مهر ۱۳۹۰، صفحه ۱۸۹-۲۰۳. ۱۹۷-۱۹۸.
  25. عباسی. مهدی. قنبری سلحشور. محمدرضا. دیپلماسی فرهنگی و تقابل قدرت نرم آمریکا و ایران در عصر جدید. fa. فصلنامه مطالعات سیاسی. سال دهم، شماره ۳۹، بهار ۱۳۹۷، صفحات: ۹۵ تا ۱۱۲. ۱۰۳.
  26. دهقانی فیروآبادی. سید جلال. فناوری های قدرت در جنگ نرم. fa. فصلنامه مطالعات راهبردی. بهار ۱۳۹۰، دوره ۱۴، شماره ۱ (مسلسل ۵۱): از صفحه ۵ تا صفحه ۳۰.. ۱۷-۱۸.
  27. Book: Foucault , Michel . Michel Foucault . 1974 . The Archeology of knowledge . London . Tavistock . Translated by Shevidan Smith . en . 10 .
  28. عباسی. مهدی. قنبری سلحشور. محمدرضا. دیپلماسی فرهنگی و تقابل قدرت نرم آمریکا و ایران در عصر جدید. fa. فصلنامه مطالعات سیاسی. سال دهم، شماره ۳۹، بهار ۱۳۹۷، صفحات: ۹۵ تا ۱۱۲. ۱۰۳-۱۰۴.
  29. ماه پیشائیان. مهسا. دیپلماسی عمومی ابزار امپریالیسم فرهنگی آمریکـا در خاورمیانـه. fa. فصـلنامه مطالعات قدرت نرم. بهار ۱۳۹۰، دوره ۱، شماره ۱، از صفحه ۱۱۹ تا صفحه ۱۶۰.. ۱۲۳-۱۲۴.
  30. عباسی. مهدی. قنبری سلحشور. محمدرضا. دیپلماسی فرهنگی و تقابل قدرت نرم آمریکا و ایران در عصر جدید. fa. فصلنامه مطالعات سیاسی. سال دهم، شماره ۳۹، بهار ۱۳۹۷، صفحات: ۹۵ تا ۱۱۲. ۱۰۴.
  31. Book: احدی , افسانه . نگاهی به پروژه‌های آمریکایی ایجاد شبکه‌هایی از مسلمانان میانـه رو . تهران . انتشارات ابرار معاصر . جنگ نـرم، جلد ۵، سال ۱۳۸۷ . fa . ۱۹-۳۱ .
  32. DSA (1964), DEPARTMENT Of STATE AIRGRAM FROM: AMEMASSY TEHRAN TO: THE DEPARTMENT OF STATE, WASHINGTON, NO: A-156, DATE: October 3, 1964, SUBJECT: annual report on the educational and cultural exchange program in Iran.
  33. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۴.
  34. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۴-۱۵.
  35. DSA (1962), DEPARTMENT Of STATE AIRGRAM FROM: AMEMASSY TEHRAN TO: THE DEPARTMENT OF STATE, WASHINGTON, NO: A-493, DATE: February 4, 1963, SUBJECT: annual report on the educational and cultural exchange program in Iran.
  36. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۵.
  37. DSA (1964), DEPARTMENT Of STATE AIRGRAM FROM: AMEMASSY TEHRAN TO: THE DEPARTMENT OF STATE, WASHINGTON, NO: A-156, DATE: October 3, 1964, SUBJECT: Annual report on the educational and cultural exchange program in Iran.
  38. آشنا. حسام‌الدین. دیپلماسی فرهنگی آمریکا در ایران:‌ انجمن‌ ایران‌ و آمریکا. fa. فصلنامه مطالعات تاریخی. پیاپی ۹ (پاییز ۱۳۸۴)، صفحات ۹ تا ۴۵. ۱۵.
  39. Web site: سیاست‌های نفتی آمریکا در ایران: علی بیگدلی، زمانه، سال ۱۳۸۷، شماره ۶۹ . fa. 12 May 2022.
  40. Web site: تظاهرات شهرهای مختلف در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷. fa. 12 May 2022.
  41. Web site: خیزش تاریخی ۱۷ شهریور، نقطه عطفی در پیروزی انقلاب اسلامی - ایرنا. fa. 12 May 2022.
  42. Web site: نفرت مردم از ساواک و سقوط رژیم پهلوی - تسنیم. fa. 12 May 2022.
  43. Web site: ساواک و انقلاب اسلامی - مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی. fa. 12 May 2022.
  44. Web site: تعارض دو ایدئولوژی: زمانه، سال ۱۳۸۵، شماره ۴۴. fa. 12 May 2022.
  45. Web site: واکاوی نقش‌آفرینی روحانیت در استقلال نفتی ایران. fa. 12 May 2022.
  46. Web site: امید به آینده انقلاب با قوه محرکه جوانان - خبرگزاری حوزه. fa. 12 May 2022.
  47. Web site: آیا آمریکا در آغاز جنگ علیه ایران نقش داشت؟. fa. 12 May 2022.
  48. گرشاسبی. علیرضا. یوسفی دیندارلو. مجتبی. بررسی اثرات تحریم بین المللی بر متغیرهای کلان اقتصادی ایران. fa. فصلنامه تحقیقات مدلسازی اقتصادی. شماره ۲۵، پاییز ۹۵، صفحات ۱۲۹ تا ۱۸۲. ۱۳۱-۱۳۲.
  49. Web site: هافینگتون‌پست: اعتراف به بیش از نیم قرن سیاست خصمانه آمریکا علیه ایران. fa. 12 May 2022.
  50. Web site: شبکه‌هایی که به کمتر از براندازی نظام قانع نیستند؛ اولین رسانه‌های معاند کی شکل گرفتند؟. fa. 12 May 2022.
  51. Web site: تخریب سیمای جمهوری اسلامی در رسانه‌های غربی؛ شگرد‌ها و تاکتیک‌ها. fa. 12 May 2022.
  52. Web site: رسانه هایی ضد ایرانی خارج از کشور به جای روایت ظلم ها و جنایات آمریکا دنبال نادیده انگاری همه این ظلم ها و فشارها هستند و با پرده پوشی جنایات آمریکا مدام می گویند مدیران ایران ضعیف هستند. fa. 12 May 2022.
  53. Web site: آمریکا و حمايت از گروهك های ضد انقلاب. fa. 12 May 2022.
  54. عباسی. مهدی. قنبری سلحشور. محمدرضا. دیپلماسی فرهنگی و تقابل قدرت نرم آمریکا و ایران در عصر جدید. fa. فصلنامه مطالعات سیاسی. سال دهم، شماره ۳۹، بهار ۱۳۹۷، صفحات: ۹۵ تا ۱۱۲. ۱۰۴-۱۰۵.
  55. Web site: جنگ نرم آمریکا علیه ایران. fa. 12 May 2022.
  56. Web site: نگاهی به رهنمودهای مقام معظم رهبری در خصوص جنگ نرم. fa. 12 May 2022.
  57. Web site: جنگ نرم چیست؟ - تابناک. fa. 12 May 2022.
  58. نائینی. علی محمـد. شـناخت جنـگ نـرم از دیـدگاه رهبـر معظـم انقـلاب اسـلامی. fa. دوفصلنامه پاسداری فرهنگی انقلاب اسلامی. سال اول، شماره ۳، بهار ۱۳۹۰. ۱۷.
  59. Book: Weber , Cynthia . Cynthia Weber . 2005 . Interventional Relations theory: A Critical Introduction . London and New York . Routledge . 2nd Edition . en . 5-6 .

This article is licensed under the GNU Free Documentation License. It uses material from the Wikipedia article "United States cultural diplomacy in Iran".

Except where otherwise indicated, Everything.Explained.Today is © Copyright 2009-2024, A B Cryer, All Rights Reserved. Cookie policy.