Pure verbs, or vocalic verbs, are those verbs of the Greek language that have their word stem ending in a vowel (monophthong of diphthong).
The Greek pure verbs can be assigned to several derivational types in the preceding Proto-Indo-European language:
Most of the verbs in -αω are derived from nominal ā-stems by forming the present tense with the suffix -i̯e-/-i̯o-: νικάω < *νῑκᾱ-i̯o- 'to win, prevail', from νίκα 'victory'; τιμάω < *τῑμᾱ-i̯o- 'to honor, revere', from τιμά 'honor'. A few verbs of this class underived verbs, e.g. δράω 'to do', σπάω mto draw, pull'.
Verbs in -εω are derived from a range of nominal stems: φιλέω < *φιλε-i̯o- 'to love', from φίλος 'dear, beloved'; τελέω < *τελεσ-i̯o- 'to finish', from τέλος 'target, destination'; φωνέω < *φωνε-i̯o- 'to make a sound', from φονή 'sound'; μαρτυρέω < *μαρτυρε-i̯o- 'to testify', from μάρτυς 'witness'. Examples for underived verbs in this class are: ῥέω < *ῥεϝω 'to flow', ζέω < *ζεσω 'to boil'.
The verbs in -οω are mainly factitives derived from nominal o-stems: δηλόω 'to clarify, reveal', from δῆλος 'clear, obvious', δουλόω 'to enslave, conquer', from δοῦλος 'servant, slave'.
The verbs in -ιω are derived from nominal i-stems: μηνίω 'to be angry', from μῆνις 'anger, wrath'.
Among the verbs in -υω, there are underived ones, e.g. φύω 'to produce, issue', as well as some denominal verbs derived from u-stems, e.g. μεθύω 'to be drunk', from μέθυ 'wine'.
The verbs in -ευω are derived from nominal consonant stems: παιδεύω 'to educate', from παῖς 'child', δουλεύω 'to serve, to be a slave', from δοῦλος 'servant, slave'.
The verbs in -αιω are derived with the -i̯e-/-i̯o-suffix from roots ending in u̯: καίω < *καϝ-i̯o- 'to burn'; κλαίω < *κλαϝ-i̯o- 'to weep, wail'.
The following tables show the conjugated forms of the pure verb λῡ́ειν 'to solve; to free; to destroy' in classical Attic Greek.
| Imperfect (Ind.) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| λῡ́ω | λῡ́ω | λῡ́οιμι | — | ἔλῡον | |||
| 2. sg. act. | λῡ́εις | λῡ́ηις | λῡ́οις | λῡ́ε | ἔλῡες | ||
| 3. sg. act. | λῡ́ει | λῡ́ηι | λῡ́οι | λῡέτω | ἔλῡε(ν) | ||
| 1. pl. act. | λῡ́ομεν | λῡ́ωμεν | λῡ́οιμεν | — | ἐλῡ́ομεν | ||
| 2. pl. act. | λῡ́ετε | λῡ́ητε | λῡ́οιτε | λῡ́ετε | έλῡ́ετε | ||
| 3. pl. act. | λῡ́ουσι(ν) | λῡ́ωσι(ν) | λῡ́οιεν | λῡόντων | ἔλῡον | ||
| 2. du. act. | λῡ́ετον | λῡ́ητον | λῡ́οιτον | λῡ́ετον | ἐλῡ́ετον | ||
| 3. du. act. | λῡ́ετον | λῡ́ητον | λῡοίτην | λῡέτων | ἐλῡέτην | ||
| λῡ́ομαι | λῡ́ωμαι | λῡοίμην | — | ἐλῡόμην | |||
| 2. sg. mp. | λῡ́ηι[1] | λῡ́ηι | λῡ́οιο | λῡ́ου | ἐλῡ́ου | ||
| 3. sg. mp. | λῡ́εται | λῡ́ηται | λῡ́οιτο | λῡέσθω | ἐλῡ́ετο | ||
| 1. pl. mp. | λῡόμεθα | λῡώμεθα | λῡοίμεθα | — | ἐλῡόμεθα | ||
| 2. pl. mp. | λῡ́εσθε | λῡ́ησθε | λῡ́οισθε | λῡ́εσθε | έλῡ́εσθε | ||
| 3. pl. mp. | λῡ́ονται | λῡ́ωνται | λῡ́οιντο | λῡέσθων[2] | ἐλῡόμεθον | ||
| 1. du. mp. | λῡόμεθον | λῡώμεθον | λῡοίμεθον | — | ἐλῡόμεθον | ||
| 2. du. mp. | λῡ́εσθον | λῡ́ησθον | λῡ́οισθον | λῡ́εσθον | ἐλῡ́εσθον | ||
| 3. du. mp. | λῡ́εσθον | λῡ́ησθον | λῡοίσθην | λῡέσθων | ἐλῡέσθην |
| Indicative | Subjunctive | Optative | Imperative | Opt. Fut. | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. sg. act. | ἔλῡσα | λῡ́σω | λῡ́σαιμι | — | λῡ́σω | λῡ́σοιμι | ||
| 2. sg. act. | ἔλῡσας | λῡ́σηις | λῡ́σειας[3] | λῡ́σον | λῡ́σεις | λῡ́σοις | ||
| 3. sg. act. | ἔλῡσε(ν) | λῡ́σηι | λῡ́σειε(ν)[4] | λῡσάτω | λῡ́σει | λῡ́σοι | ||
| 1. pl. act. | ἐλῡ́σαμεν | λῡ́σωμεν | λῡ́σαιμεν | — | λῡ́σομεν | λῡ́σοιμεν | ||
| 2. pl. act. | ἐλῡ́σατε | λῡ́σητε | λῡ́σαιτε | λῡ́σατε | λῡ́σετε | λῡ́σοιτε | ||
| 3. pl. act. | ἔλῡσαν | λῡ́σωσι(ν) | λῡ́σειαν[5] | λῡσάντων[6] | λῡ́σουσι(ν) | λῡ́σοιεν | ||
| 2. du. act. | ἐλῡ́σατον | λῡ́σητον | λῡ́σαιτον | λῡ́σατον | λῡ́σετον | λῡ́σοιτον | ||
| 3. du. act. | ἐλῡσάτην | λῡ́σητον | λῡσαίτην | λῡσάτων | λῡ́σετον | λῡσοίτην | ||
| ἐλῡσάμην | λῡ́σωμαι | λῡσαίμην | — | λῡ́σομαι | λῡσοίμην | |||
| 2. sg. med. | ἔλῡσω | λῡ́σηι | λῡ́σαιο | λῡ́σαι | λῡ́σηι | λῡ́σοιο | ||
| 3. sg. med. | λῡ́σατο | λῡ́σηται | λῡ́σαιτο | λῡσάσθω | λῡ́σεται | λῡ́σοιτο | ||
| 1. pl. med. | ἐλῡσάμεθα | λῡσώμεθα | λῡσαίμεθα | — | λῡσόμεθα | λῡσοίμεθα | ||
| 2. pl. med. | ἐλῡ́σασθε | λῡ́σησθε | λῡ́σαισθε | λῡ́σασθε | λῡ́σεσθε | λῡ́σοισθε | ||
| 3. pl. med. | ἐλῡ́σαντο | λῡ́σωνται | λῡ́σαιντο | λῡσάσθων[7] | λῡ́σονται | λῡ́σοιντο | ||
| 1. du. med. | ἐλῡσάμεθον | λῡσώμεθον | λῡσαίμεθον | — | λῡσόμεθον | λῡσοίμεθον | ||
| 2. du. med. | ἐλῡ́σαθον | λῡ́σησθον | λῡ́σαισθον | λῡ́σασθον | λῡ́σεσθον | λῡ́σοισθον | ||
| 3. du. med. | ἐλῡσάσθην | λῡ́σησθον | λῡσαίσθην | λῡσάσθων | λῡ́σεσθον | λῡσοίσθην | ||
| ελύθην | λυθῶ | λυθείην | — | λυθήσομαι | λυθησοίμην | |||
| 2. sg. pass. | ἐλύθης | λυθῆις | λυθείης | λύθητι | λυθήσηι | λυθήσοιο | ||
| 3. sg. pass. | ἐλύθη | λυθῆι | λυθείη | λυθήτω | λυθήσεται | λυθήσοιτο | ||
| 1. pl. pass. | ἐλύθημεν | λυθῶμεν | λυθεῖμεν[8] | — | λυθησόμεθα | λυθησοίμεθα | ||
| 2. pl. pass. | ἐλύθητε | λυθῆτε | λυθεῖτε[9] | λύθητε | λυθήσεσθε | λυθήσοισθε | ||
| 3. pl. pass. | ἐλύθησαν | λυθῶσι(ν) | λυθεῖεν[10] | λυθέντων[11] | λυθήσονται | λυθήσοιντο | ||
| 1. du. pass. | — | — | — | — | λυθησόμεθον | λυθησοίμεθον | ||
| 2. du. pass. | ἐλύθητον | λυθῆτον | λυθεῖτον[12] | λύθητον | λυθήσεσθον | λυθήσοισθον | ||
| 3. du. pass. | ἐλυθήτην | λυθῆτον | λυθείτην[13] | λυθήτων | λυθήσεσθον | λυθησοίσθην |
| Indicative | Subjunctive | Optative | Imperative | Plusquamperfect (Ind.) | Opt. Fut. exact. | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. sg. act. | λέλυκα | (λελύκω)[14] | (λελύκοιμι)[15] | — | ἐλελύκειν [16] | — | — | ||
| 2. sg. act. | λέλυκας | (λελύκηις) | (λελύκοις) | (λέλυκε) | ἐλελύκεις[17] | — | — | ||
| 3. sg. act. | λέλυκε(ν) | (λελύκηι) | (λελύκοι) | (λελυκέτω) | ἐλελύκει(ν) | — | — | ||
| 1. pl. act. | λελύκαμεν | (λελύκωμεν) | (λελύκοιμεν) | — | ἐλελύκεμεν[18] | — | — | ||
| 2. pl. act. | λελύκατε | (λελύκητε) | (λελύκοιτε) | (λελύκετε) | ἐλελύκετε[19] | — | — | ||
| 3. pl. act. | λελύκασι(ν) | (λελύκωσι) | (λελύκοιεν) | (λελυκέτωσαν) | ἐλελύκεσαν[20] | — | — | ||
| 2. du. act. | λελύκατον | (λελύκητον) | (λελύκοιτον) | (λελύκετον) | ἐλελύκετον | — | — | ||
| 3. du. act. | λελύκατον | (λελύκητον) | (λελυκοίτην) | (λελυκέτων) | ἐλελυκέτην | — | — | ||
| 1. sg. mp. | λέλυμαι | λελυμένος/-η/-ον/-α ὦ | λελυμένος/-η/-ον/-α εἴην | — | ἐλελύμην | λελύσομαι | λελυσοίμην | ||
| 2. sg. mp. | λέλυσαι | λελυμένος/-η/-ον/-α ἦις | λελυμένος/-η/-ον/-α εἴης | (λέλυσο) | ἐλέλυσο | λελύσηι | λελύσοιο | ||
| 3. sg. mp. | λέλυται | λελυμένος/-η/-ον/-α ἦι | λελυμένος/-η/-ον/-α εἴη | λελύσθω | ἐλέλυτο | λελύσεται | λελύσοιτο | ||
| 1. pl. mp. | λελύμεθα | λελυμένοι/-αι ὦμεν | λελυμένοι/-αι εἶμεν | — | ἐλελύμεθα | λελυσόμεθα | λελυσοίμεθα | ||
| 2. pl. mp. | λέλυσθε | λελυμένοι/-αι ἦτε | λελυμένοι/-αι εἶτε | (λέλυσθε) | έλέλυσθε | λελύσεσθε | λελύσοισθε | ||
| 3. pl. mp. | λέλυνται | λελυμένοι/-αι ὦσι(ν) | λελυμένοι/-αι εἶεν | (λελύσθωσαν) | ἐλέλυντο | λελύσονται | λελύσοιντο | ||
| 1. du. mp. | λελύμεθον | λελυμένω ὦμεν | λελυμένω εἶμεν | — | ἐλελύμεθον | λελυσόμεθον | λελυσοίμεθον | ||
| 2. du. mp. | λέλύσθον | λελυμένω ἦτον | λελυμένω εἶτον | (λέλυσθον) | ἐλέλυσθον | λελύσεσθον | λελύσοισθον | ||
| 3. du. mp. | λέλύσθον | λελυμένω ἦτον | λελυμένω εἶτον | (λελύσθων) | ἐλελύσθην | λελύσεσθον | λελυσοίσθην |
In the present and imperfect tenses, the sounds represented by α and ο, in Attic Greek also ε, are usually merged with the following thematic vowel: τιμάω > τιμῶ 'I revere', καλέω > καλῶ 'I call'. In the Aeolic and Arcadocypriot dialects these verbs join the athematic class: κάλημμι ‘I call’.
| Pres. Ind. Act. | Early Ionic Greek[21] | Imperfect Act. | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitive | νῑκάειν | νῑκᾶν | νῑκῆν | νῑ́κᾱν | Attic | ||
| 1. sg. | νῑκάω | νῑκῶ | νῑκῶ | νῑ́καιμι |
| ||
| 2. sg. | νῑκάεις | νῑκᾶις | νῑκῆις | νῑ́καις |
| ||
| 3. sg. | νῑκάει | νῑκᾶι | νῑκῆι | νῑ́και |
| ||
| 1. pl. | νῑκάομεν | νῑκῶμεν | νῑκᾶμες[22] | νῑ́κᾱμεν |
| ||
| 2. pl. | νῑκάετε | νῑκᾶτε | νῑκῆτε | νῑ́κᾱτε |
| ||
| 3. pl. | νῑκάουσι | νῑκῶσι(ν) | νῑκᾶντι[23] | νῑ́καισι |
|
| Pres. Ind. Act. | Early Ionic Greek[24] | Imperfect Act. | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitiv | φιλέειν | φιλεῖν | φιλῆν[25] | φίλην | Attic | ||
| 1. sg. | φιλέω | φιλῶ | φιλίω[26] | φίλημι |
| ||
| 2. sg. | φιλέεις | φιλεῖς | φιλῆς[27] | φίλης[28] |
| ||
| 3. sg. | φιλέει | φιλεῖ | φιλεῖ | φίλη |
| ||
| 1. pl. | φιλέομεν | φιλοῦμεν | φιλίομες[29] | φίλημεν |
| ||
| 2. pl. | φιλέετε | φιλεῖτε | φιλῆτε[30] | φίλητε |
| ||
| 3. pl. | φιλέουσι | φιλοῦσι(ν) | φιλίοντι[31] | φίλεισι |
|
| Pres. Ind. Act. | Early Ionic Greek[32] | Imperfect Act. | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitiv | δηλόειν | δηλοῦν | δηλῶν | δήλων | Attic | ||
| 1. sg. | δηλόω | δηλῶ | δηλῶ | δήλωμι |
| ||
| 2. sg. | δηλόεις | δηλοῖς | δηλωῖς | δήλως |
| ||
| 3. sg. | δηλόει | δηλοῖ | δηλωῖ | δήλω |
| ||
| 1. pl. | δηλόομεν | δηλοῦμεν | δηλῶμες[33] | δήλωμεν |
| ||
| 2. pl. | δηλόετε | δηλοῦτε | δηλῶτε[34] | δήλωτε |
| ||
| 3. pl. | δηλόουσι | δηλοῦσι(ν) | δηλῶντι[35] | δήλοισι |
|
Some verbs in Attic Greek, among them all Verbs in -ίζω, have contracted future tense forms, that look the same as the present forms of verbs in -εω:
| Ind. Fut. | ἀγγέλλειν 'to report' | ἐλᾶν 'to drive, chase' | βιάζειν 'to force, coerce' | καλεῖν 'to call' | κτερίζειν 'to bury' | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. sg. act. | ἀγγελῶ | ἐλῶ | βιῶ | καλῶ | κτεριῶ | |
| 2. sg. act. | ἀγγελεῖς | ἐλᾶις | βιᾶις | καλεῖς | κτεριεῖς | |
| 3. sg. act. | ἀγγελεῖ | ἐλᾶι | βιᾶι | καλεῖ | κτεριεῖ | |
| 1. pl. act. | ἀγγελοῦμεν | ἐλῶμεν | βιῶμεν | καλοῦμεν | κτεριοῦμεν | |
| 2. pl. act. | ἀγγελεῖτε | ἐλᾶτε | βιᾶτε | καλεῖτε | κτεριεῖτε | |
| 3. pl. act. | ἀγγελοῦσι(ν) | ἐλῶσι(ν) | βιῶσι(ν) | καλοῦσι(ν) | κτεριοῦσι(ν) | |
| 2. du. act. | ἀγγελεῖτον | ἐλᾶτον | βιᾶτον | καλεῖτον | κτεριεῖτον | |
| 3. du. act. | ἀγγελεῖτον | ἐλᾶτον | βιᾶτον | καλεῖτον | κτεριεῖτον | |
| 1. sg. med. | ἀγγελοῦμαι | ἐλῶμαι | βιῶμαι | καλοῦμαι | κτεριοῦμαι | |
| 2. sg. med. | ἀγγελῆι[36] | ἐλᾶι | βιᾶι | καλῆι[37] | κτεριῆι[38] | |
| 3. sg. med. | ἀγγελεῖται | ἐλᾶται | βιᾶται | καλεῖται | κτεριεῖται | |
| 1. pl. med. | ἀγγελοῦμεθα | ἐλώμεθα | βιώμεθα | καλοῦμεθα | κτεριοῦμεθα | |
| 2. pl. med. | ἀγγελεῖσθε | ἐλᾶσθε | βιᾶσθε | καλεῖσθε | κτεριεῖσθε | |
| 3. pl. med. | ἀγγελοῦνται | ἐλῶνται | βιῶνται | καλοῦνται | κτεριοῦνται | |
| 1. du. med. | ἀγγελοῦμεθον | ἐλώμεθον | βιώμεθον | καλοῦμεθον | κτεριοῦμεθον | |
| 2. du. med. | ἀγγελεῖσθον | ἐλᾶσθον | βιᾶσθον | καλεῖσθον | κτεριεῖσθον | |
| 3. du. med. | ἀγγελεῖσθον | ἐλᾶσθον | βιᾶσθον | καλεῖσθον | κτεριεῖσθον |