Chirayu Isarangkun Na Ayuthaya Explained

Chirayu Isarangkun Na Ayuthaya
Native Name:จิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา
Native Name Lang:th
Honorific-Suffix:MPCh MWM TCW
Office:Lord Chamberlain of the Household
Term Start:23 September 2016
Term End:12 March 2018
Predecessor:Keokhwan Vajarodaya
Successor:Satitpong Sukvimol
Office1:Director-General of the Crown Property Bureau
Term Start1:28 July 1987
Term End1:12 March 2018
Predecessor1:Phunphoem Krairoek
Successor1:Satitpong Sukvimol
Office3:Minister of Industry
Primeminister3:Prem Tinsulanonda
Term Start3:28 July 1985
Term End3:5 August 1986
Predecessor3:Aob Vasurat
Successor3:Pramual Sabhavasu
Office2:Minister to the Office of the Prime Minister
Primeminister2:Prem Tinsulanonda
Term Start2:11 August 1986
Term End2:5 August 1987
Birth Date:1942 11, df=yes
Birth Place:Bangkok, Thailand

Chirayu Isarangkun Na Ayuthaya (Thai: จิรายุ อิศรางกูร ณ อยุธยา,, in Thai pronounced as /t͡ɕìʔraːjúʔ ʔìtsàʔraːŋkuːn náʔ ʔàʔjúttʰáʔjaː/; born 12 November 1942) is a Thai economist and court official. He has been the Director-General of the Crown Property Bureau and Grand Chamberlain of the Bureau of the Royal Household since 1987 and become Lord Chamberlain of the Royal Household in the end of 2016. Chirayu is an avowed proponent of the "sufficiency economy" philosophy that is promoted by King Bhumibol Adulyadej.

Background and education

Chirayu was born in Bangkok. The Isarangkun family is a distant side branch of the ruling Chakri Dynasty. The particle na Ayutthaya indicates this distant royal ancestry. Chirayu's father Charunphan Isarangkun Na Ayuthaya was a diplomat, foreign minister, and member of King Bhumibol's Privy Council. Chirayu visited Bangkok's prestigious all-boys Saint Gabriel's College, before moving to the King's College School in Wimbledon, London, where he acquired his A-levels in 1960. Subsequently, he studied economics at the London School of Economics, receiving an Honours degree in 1964. He took a doctoral degree from the Australian National University in 1971.

Career

From 1976 to 1979, Chirayu was the dean of the faculty of economics of the government-run National Institute of Development Administration (NIDA). Chirayu became Minister of Industry under Prime Minister Prem Tinsulanonda in 1985, and Minister to the Office of Prime Minister one year later. After he had taken a stand for a controversial tantalum factory in Phuket Province that was burnt down by furious locals who were afraid of hazardous wastes, Chirayu was confronted with allegations of corruption, that could however not been proven.

Later, King Bhumibol appointed him Director-General of the Crown Property Bureau (CPB), that is responsible for administering the immense royal assets. Moreover, the king appointed him as Grand Chamberlain of the Bureau of the Royal Household. He is member of the boards of directors of several companies in which the CPB is a principal shareholder. Since 1987 he has been President of the Board of Directors of Deves Insurance. During and after the Asian financial crisis, he was the President of the Board of Directors of Siam Cement — which is one of the biggest corporations of Thailand — from 1998 to 1999, and of Siam Commercial Bank — the country's second largest bank — from 1998 to 2007. Since 2007 he has again led the Board of Directors of Siam Cement.

Moreover, he has been Chancellor of the Council of NIDA since 1998. He manages several foundations under the auspices of the royal family, including the Sai Jai Thai Foundation (for wounded and disabled veterans), the Royal Project Foundation, and the Queen's Foundation of the Promotion of Supplementary Occupations (for farmers).

Honours

National honours

Foreign honours

Further reading

Notes and References

  1. Government Gazette. Announcement on the Royal Order of Chula Chom Klao, the Front, the most glorified decoration of the White Elephant and Rattanaporn medals., Volume 136, Part 46 B, Page 2, August 16, 2019
  2. ราชกิจจานุเบกษา, แก้คำผิด ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ประดับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ, เล่ม ๑๑๙ ตอนที่ ๑๙ ข หน้า ๒๘, ๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๕
  3. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ประดับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ, เล่ม ๑๑๘ ตอนที่ ๒ ข หน้า ๒, ๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๔
  4. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานพระบรมราชานุญาตประดับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ, เล่ม ๑๐๙ ตอนที่ ๒๗ ง หน้า ๒๒๓๓, ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๕
  5. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ประดับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ, เล่ม ๑๒๐ ตอนที่ ๔ ข หน้า ๕, ๗ มีนาคม ๒๕๔๖
  6. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ประดับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ, เล่ม ๑๒๑ ตอนที่ ๖ ข หน้า ๒, ๒๕ มีนาคม ๒๕๔๗
  7. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ประดับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ, เล่ม ๑๑๓ ตอนที่ ๑๙ ข หน้า ๑๔, ๔ พฤศจิกายน ๒๕๓๙